Otto Fenichel menegaskan bahawa "agak peratusan daripada apa yang dikenali sebagai lemah minda ternyata menjadi melegakan kelesuan palsu, dingin oleh perencatan....Setiap akal mula menunjukkan kelemahan apabila motif afektif bekerja terhadapnya".[14] Beliau mencadangkan bahawa "orang menjadi bodoh ad hoc, iaitu, apabila mereka tidak mahu difahami, di mana kefahaman akan menyebabkan kebimbangan atau rasa bersalah perasaan, atau akan membahayakan keseimbangan neurotik yang sedia ada."[15]

Dengan cara yang agak berbeza, Doris Lessing berhujah bahawa "tidak ada orang bodoh seperti intelektual...sejenis kebodohan pandai, diternak daripada garis logik di kepala, yang tiada kaitan dengan pengalaman."[16]